[PODCAST] Afl. 6 Panelgesprek

Op 9 oktober 2024

Voor de voorlopig laatste aflevering van deze reeks zijn we in de gebouwen van ACOD West-Vlaanderen in Roeselare. Er worden in dit afsluitend panelgesprek scherpe analyses gemaakt op basis van de info de we de laatste maanden verzamelden. Rond onze tafel verwelkomen we Alexander Haesaert, Rik Monteyne, Caroline Vanden Broecke en Stan Geernaert. We nemen deze laatste aflevering tevens op met live publiek!

Je kan de podcast beluisteren via onderstaande player.
We hebben ook een (via AI) volledig uitgetypte versie van de podcast voorzien hieronder.

Welkom bij de podcast Niet winst, maar Welzijn. In een tijd waarin gezondheid en sociaal welzijn vaak ondergeschikt worden gemaakt aan winstbejag, bieden wij een tegengewicht aan privatisering en commercialisering. Ons doel is eenvoudig, maar essentieel.

Het bevorderen van een samenleving waarin de zorg voor elkaar centraal staat. In deze podcast laten we onze stem horen voor een toekomst waarin niet winst ,maar welzijn de maatstaf is. De afgelopen weken trokken we door Vlaanderen om u aan te tonen waarom niet winst maar welzijn primeert.

We begonnen in Brugge met Alexander Haesaert. We trokken naar Zwijnaarde en spraken met Chris van den Bossche. We gingen op bezoek bij Geneeskunde voor het Volk in Hoboken en spraken er met Janneke Ronse.

In Leuven bezochten we het kabinet van Schepen Bieke Verlinden en in Brussel spraken we met Dries Goedertier. En hier zijn we dan, onze eindbestemming.

Terug in West-Vlaanderen, in het ACOD-gebouw in Roeselare, voor de eindsprint. En dat doen we vandaag niet met één, maar wel met drie gasten en een live publiek. Ja, we hebben een heel fijn panel samengesteld.

En drie mensen die, ik denk, het privatiseringsdossier waarover we bezig zijn, het AZ Sint-Jan, ademen. En ja, de eerste gast is eigenlijk deze podcast al een beetje gewoon, want hij mocht hem openen. Alexander Haesaert, goeiemiddag.

Goeiemiddag Stan.

Blij om hier terug te zijn?

Ja, fantastisch.

Bij veel mensen ben je al gekend, Alexander, maar misschien als er nieuwe luisteraars zijn, stel je zelf nog even kort voor.

Ik ben Alexander Haesaert, ik ben gewestelijk secretaris voor het ACOD-LRB West-Vlaanderen. Ik doe dat nu ondertussen al twee jaar. En ja, ik moet zeggen, het is altijd aangenaam om mensen te kunnen helpen en dat doen we ook in onze vakorganisatie.

Ja, zeker en vast. Ja, je hebt ook een heel tijd in AZ Sint-Jan gewerkt, he?

Ja, inderdaad, dat zijn mijn roots. Ik heb daar dertien jaar gewerkt, zeventien jaar op intensieve zorgen en dertien jaar op spoedgevallen.

Heel veel mensen leren kennen, heel veel gebeurtenissen die ik meegemaakt heb, maar ik heb er een warm gevoel aan overgehouden.

Ja, zeker wel belangrijk. En we hebben nog mensen die op dit moment in AZ Sint-Jan aan het werken zijn.

Aan mijn rechterzijde Rik Monteyne, goed voor een pak ervaring in het AZ Sint-Jan. Rik, hoeveel jaar staat er bij jou op de teller ondertussen?

Twaalf jaar toch wel. Ik heb een late roeping, maar ik heb het me nog geen dag beklaagd.

Ja, inderdaad. Het is een vraag die ik eigenlijk in de voorgaande afleveringen al heel veel gesteld heb aan mijn gasten. En zeker als man op de werkvoer denk ik dat je dat wel kan beamen.

En ook wel een reden waarom publieke zorg zo belangrijk is. Er is altijd de uitspraak geweest van een aantal jaar geleden vanuit de mutualiteiten, het is vijf voor twaalf, we stevenen af op een zorginfarct. Wat denk jij daarover? Zitten we er middenin of is het nog kantje boord?

We zitten er meer dan middenin Stan.

Helaas moeten we dagelijks ervaren op de werkvloer, zeker met de mensen aan bed, dat er veel te weinig mensen zijn. Collega’s die uitvallen door ziekte worden zelden vervangen. We gaan tekorten tegemoet door structurele programmeringen in de shifts van de collega’s.

En dan ook nog de dagdagelijkse confrontatie met alle geldtekorten en dergelijke. Een heel spijtige zaak. We zweten ons te pletter in de zorg.

 Ja, dat kan ik me zeker wel voorstellen.

Onze derde gast, omdat er toch een beetje vrouwelijk geweld aan tafel moet zijn. Ze is de jongste telg in de ACOD-familie van het AZ Sint-Jan. Caroline Vanden Broecke, goeiemiddag.

Goeiemiddag. Inderdaad, ik ben de jongste telg in het AZ Sint-Jan. Ik ben gestart op 15 september.

Ik ben dus eigenlijk gestart in een ziekenhuis toen ik afstudeerde, namelijk in koningin Fabiola, die dan ook geprivatiseerd geweest is. Wij zijn dus opgeslorpt geweest door Onze Lieve Vrouw ter Linde, die dan samen eigenlijk AZ Zeno geworden is. Nadien heb ik dan ook een carrière gehad in het onderwijs, 15 jaar, als docent verpleegkunde.

Nadien dan nog in een woonzorgcentrum. Daar heb ik negen jaar gewerkt en nu dus in het AZ Sint-Jan.

Ja, ik denk dat we er straks ook in onze discussie nog toe gaan komen, maar ik wil al even een kleine teaser geven.

Want natuurlijk, publieke zorg hangt ook vast met levensbeschouwelijke thema’s en die vind je wel heel belangrijk.

Inderdaad, die vind ik heel belangrijk. Zo wil ik dus eigenlijk absoluut altijd werken in een openbaar, dus publiek ziekenhuis bedoel ik, waar dus pluralisme toch zeker aan bod komt.

Ik ben namelijk ook nog vrijwilliger binnen LEIF, waar men eigenlijk aandacht geeft voor het zelfbeschikkingsrecht. En ik vrees toch een beetje, als het allemaal privéziekenhuizen gaan worden, dat dat zou kunnen geschonden worden.

Ja, zeker onder druk van de katholieken zelf.

Inderdaad, ja.

Goed, wat gaan we vandaag doen? We hebben met de beweging niet winst, maar welzijn een kieskompas ontworpen. We hebben aan de verschillende Brugse politieke partijen zeven stellingen voorgelegd die gaan over de publieke zorg.

Dat gaat heel breed, dat gaat over woonzorgcentra, het gaat natuurlijk ook over AZ Sint-Jan, ons laatste publieke ziekenhuis in West-Vlaanderen. Maar ook kinderdagverblijven komen aan bod.

De politieke partijen hebben daar allemaal op gereageerd. En ze hebben daar ook wat uitleg bij gegeven.

Dus ik ga een aantal stellingen voor jullie voeten werpen. En ik wil van jullie eens weten wat jullie erover denken? Hebben zij het bij het rechte eind? Kan het beter? Of ja, wat zeggen die partijen allemaal? En ik ga beginnen met woonzorgcentra. Een van de eerste stellingen die wij aan de partijen hebben voorgelegd is :

Het behoud en het uitbreiden van kwalitatieve woonzorgcentra is een kerntaak van de welzijnsvereniging Mintus. En we hebben dus aan alle partijen iets voorgelegd. Ik wil nog even de disclaimer meegeven.

N-VA was hopeloos te laat met het invullen van het kieskompas en werd hierbij dus niet opgenomen.

Ik kijk eventjes naar VoorBrugge. VoorBrugge is de stadslijst van vooral blauwe signatuur, dus open VLD.

Zij zeggen het aanbieden van kwalitatieve en betaalbare woonzorgcentra blijft een kerntaak van Mintus. Zij zijn een onmisbare schakel, maar zij zijn niet de enige speler.

Daarnaast zijn ook thuiszorg en buurtcentra kerntaken. En ik onthou vooral, zij zijn niet de enige speler. Ik voel dat er een deur op een kier wordt gezet voor een concurrentiestrijd.

Ja, het is een deur openzetten voor privatisering. En niet voor publieke spelers, maar voor private spelers. Dat lijkt me duidelijk.

Dat is ook de invalshoek van VLD. Het zijn ook liberalen, dus dat is een standpunt dat ik verwacht had van hen.

Jullie komen ook niet uit de lucht gevallen, Caroline, Rik?

Helemaal niet natuurlijk.

Helaas zien we in recente geschiedenis dat toch een aantal debacles ontstaan op dergelijke basis. Als we zien dat winstbejag gaat primeren in verband met woonzorgcentra, dan zien we toch vaak dat op de duur de aandeelhouders beslissen om te besparen op personeel en dergelijke. En dat degenen die betalen, en vaak meer dan in publieke woonzorgcentra, dat die mensen de dupe worden en dat uiteindelijk de zorg toch weer terechtkomt op publieke schouders.

En dat is heel betreurenswaardig natuurlijk. Mijn standpunt is, zorg kun je niet uitbesteden en niemand zou eigenlijk mogen verdienen aan zorg. Het is een sociale plicht van onze maatschappij om zorg te dragen voor elkaar.

En ook voor die mensen die het zichzelf niet kunnen permitteren. En ik denk, daar gaat blauw de mist in. Dat ze denken dat iedereen zomaar met het geld kan betalen voor hun zorg.

En uiteindelijk aandeelhouders rijker maken. Daar gaan we volledig de mist in natuurlijk. We moeten zorg dragen voor elkaar met een publieke zorg die ervoor staat en gedragen wordt door politici en onze maatschappij.

Een heel sterk statement Rik. Caroline,hoe denk jij hierover?

Ik denk ook inderdaad dat zeker publieke woonzorgcentra moeten blijven bestaan. Omdat we zien dat ze toch meestal boven norm werken.

Ze worden er ook een stuk voor gesubsidieerd. Meer mensen aan bed. En ik geloof dat dat ook wel zorgt voor een betere kwaliteit.

Ja, dat kan zeker kloppen. Ik denk ook, als ik die quote lees, vrees ik een beetje en dat is ook de vrees van onze vorige gasten ,dat we op die manier gaan naar een zorg op twee snelheden. Dus privaat, waar je misschien dan wel sneller geholpen wordt als je natuurlijk een bepaald kapitaal kan voorleggen en een bepaalde prijs betaalt.

Waardoor een stuk van de middenklasse echt gewoon uit de boot valt.

Ja, en we missen ook nog een essentieel punt. Namelijk dat publieke zorg een verantwoordelijkheid is van alle politieke partijen.

Als je dat uitbesteedt, als je dat privatiseert, de zorg , dan zijn ze niet meer verantwoordelijk. Dus ik denk dat dat ook een beetje ontlopen is van de verantwoordelijkheid.

Als een politieke partij zorg wil uitbesteden, denk je dat dan bepaalde politieke partijen op die manier gewoon hun verantwoordelijkheden op slinkse manier proberen te ontlopen?

Dat denk ik wel ja, inderdaad. Als er dan iets gebeurt, zijn ze niet meer verantwoordelijk en kunnen ze niet meer verantwoordelijk gesteld worden.

Dus ik denk dat het vooral belangrijk is dat zo’n maatschappelijk gegeven als ouderenzorg,  in publieke handen blijft. Omdat zij dan ook verantwoording dragen voor hetgeen in die zorg gebeurt.

Ja, en dan zie je wel, en ik denk dat we daar nog toe gaan komen in de volgende stelling, dat dat zo stilletjes aan een bepaalde vleugel wel duidelijk wordt. We gaan dat zeker ook nog zien wat verder in het gesprek.

Ik wil er ook nog eentje uithalen dat ik gewoon opvallend vond en ik wil dat gewoon even op jullie loslaten. Dat is een quote van Vlaams Belang.

Dan is die quote ook al meteen van de baan. Na corona waren er plaatsen te veel in de woonzorgcentra. De laatste cijfers tonen aan dat er opnieuw met wachtlijsten wordt gewerkt.

Kwaliteit en betaalbaarheid staan uiteraard voorop bij nieuwe woonzorgcentra. Het lijkt mij een beetje naast de kwestie te vallen. Caroline?  

Ja, inderdaad.

Er is een tijd geweest, toen ik ook werkzaam was in een woonzorgcentrum, dat er geen wachtlijsten meer waren door corona. Maar nu inderdaad zijn er weer wachtlijsten. En kwalitatieve zorg is zeer belangrijk.

En ik denk dat we daardoor altijd gaan moeten zorgen voor publieke woonzorgcentra. Want je ziet dat die dan ook de prijs wat drukken. De publieke centra zijn betaalbaar.

Maar privé, ja, uiteraard. De non-profit gaan misschien nog niet zozeer winstbejag nastreven maar als we dan zien, zijn er toch bijna een derde die echt wel commerciële woonzorgcentra zijn.

En ik denk dat wij moeten eigenlijk met de openbare instellingen de prijs proberen te drukken. En ook zorgen voor een grote kwaliteit en dat de anderen dan ook moeten streven naar kwaliteit.

Ja, Rick?

Ja, ik denk die standaardzetting door de publieke sector, dat die heel belangrijk is.

En als we die gaan missen, dan ga je weer een aantal debacles en rampzalige toestanden tegemoet. Dus de openbare diensten moeten er gewoon zijn om die standaard te zetten en de lat hoog genoeg te leggen, zodanig dat elke zorgvrager zijn verdiende zorg krijgt.

Alexander, je wilt nog aansluiten?

Nee, dit is perfect verwoord. Zeer goed.

Ja, we gaan nu met de leeftijdscategorie een serieuze duik naar beneden maken. We zijn begonnen met de woonzorgcentra. Laat het ons ook nog even hebben over de kinderdagverblijven.

Want ook rond de kinderdagverblijven hebben wij vragen gesteld aan de politieke partijen. En die gaan over het volgende. In de publieke kinderopvang van de welzijnsvereniging De Blauwe Lelie moet gestreefd worden om het aantal kinderen per begeleider te verlagen naar vijf kinderen per begeleider.

En we zien opnieuw even een uitspraak van Voorbrugge. Kinderopvang is essentieel, er mag geen tekort zijn. De stad moet niet perse als actor optreden, maar moet ervoor zorgen dat er genoeg plaatsen zijn. Ik smijt het even in de groep.

Genoeg plaatsen, zeker. Ik denk tegenwoordig dat politiekers te vaak met een rekenmachientje en enkel met de economische impact rekening houden op hun budget of wat hen toebedeeld is.

Maar als politieker, en dat wordt meer en meer uit het oog verloren, wordt tegenwoordig minder en minder rekening gehouden met het maatschappelijk impact, met de sociale impact, met de ecologische impact en al die andere facetten van onze samenleving. En daar vind ik dus dat politiekers te vaak hun rekenmachine gebruiken ten nadele van onze maatschappij.

Gewoon door te zeggen, sorry, er is geen geld. Het is een essentiele factor om die kinderen op te vangen. Kwaliteitsvol, om zodoende de ouders in staat te stellen hun kinderen uit handen te geven.

En laat ons wel heel duidelijk stellen, in een van de belangrijkste fases van hun leven. Maar om ze uit handen te geven bij vertrouwenspersonen, om dan toch tegelijk weer te kunnen meedoen aan die economie en terug zo snel mogelijk, als dat hun keuze is, hun centjes te verdienen waar ze dagelijks toch wel heel grote nood aan hebben.

Ja, ik versta vooral, het is geen kwestie van geld, het is maar hoe je met het geld omgaat.

Het is een investering, laat het ons zo zien. En niet alleen financieel, maar het is een investering in de maatschappij die het mogelijk maakt om alle facetten van de maatschappij te doen draaien.

Ja, Alexander, ik denk dat je het ook wel gezien hebt bij andere lokale besturen. Hoe zit het daar met de kinderdagverblijven?

Ja, inderdaad.

Maar ik wil nog eens terugkomen op de ratio begeleider en kind. We zien inderdaad dat verschillende besturen nu de oefening maken om minder kinderen bij hun begeleiders te zetten. Maar we zien daarentegen ook dat diezelfde besturen dan kijken voor andere taken te geven aan die kinderbegeleiders.

Juist net om die kinderbegeleiders te ontlasten, gaat die ratio moeten veranderen. Maar dan zien we gewoon dat besturen dan omwille van besparingsredenen die mensen dan ergens anders het werk gaan zetten of een ander takenpakket gaan geven. Ook dat is de bedoeling niet.

En ik wil ook nog terugkomen op de stelling van VLD. Die laten in het midden als dat publiek moet zijn of privaat. Een private investering of een privaat initiatief.

Of publiek want ik vind de kinderopvang een publiek gegeven.

Ja, dat is zeker waar wat je zegt. We kijken bijvoorbeeld naar Vooruit.

Vooruit reageert daar dan ook helemaal anders op. Zij zeggen ook, we zijn met de blauwe lelie in Brugge nu al een voorbeeld voor Vlaanderen. We willen dat Vlaanderen de begeleider kind ratio verder terug gaat verlagen en meer investeert in extra kinderbegeleiders.

We zien bijvoorbeeld in het nieuwe regeerakkoord ook 10.000 extra plaatsen in de kinderopvang. We zien in Leuven , voor de mensen die naar onze aflevering met Bieke Verlinde geluisterd hebben, dat er daar echt drie kinderdagverblijven mee onder de publieke welzijnsvereniging gekomen zijn. Ja, dan denk ik, het kan wel degelijk.

En ik denk, Caroline, het is misschien ook herkenbaar aangezien jij in een woonzorgcentrum hebt gewerkt, dat in het publieke woonzorgcentrum, meer handen aan bed, ook die begeleider kind ratio een beetje te vergelijken is met een patient-nurse-ratio dan, dat dat ook wel belangrijk is.

Inderdaad, want ik denk, als je zorgt dat ze negen kinderen moeten opvangen, dat dat veel te veel is. Je hebt ook eigenlijk een taak, denk ik, als kinderverzorgster om ze al een beetje op te leiden naar de kleuterklas die eraan komt.

Bijvoorbeeld, mijn kind is ook naar een publiek kinderdagverblijf geweest , in Blankenberge weliswaar, maar zij wist al als ze toekwam dat ze haar jasje aan de kapstok moest hangen. Ze hadden zo echt al een bepaald stramien opgebouwd.

Ik denk dat dat zeer leerrijk voor haar was als ze dan later naar de kleuterschool ging. En als je te weinig personeel hebt, gaat het enkel de zorg, zorg, zorg zijn. En dan gaan ze die zaken niet meer kunnen leren aan de kinderen.

Ja, klopt, zeker. Daarbij ook dus, kinderopvang blijft een hot topic. En ook wel iets die zeer belangrijk is om publiek te houden.

Iets helemaal anders nu, en dan kijk ik even verder. Als we de gemiddelde levensloop bekijken, we zijn van de woonzorgcentra naar de kinderdagverblijven gegaan en we gaan nu misschien een klein beetje ouder gaan.

En dat is iets wat mij als 27-jarige enorm boeit, namelijk de volgende stelling : Om armoede tegen te gaan, moet stad Brugge actief zorgen voor betaalbare huisvesting. Ook wel een belangrijk topic.

Ik heb het zelf ook meegemaakt. Op zoek gaan naar een eigen woning, als alleenstaande in Brugge, het is niet makkelijk. Huurprijzen, prijzen van de huizen, appartementen, ze swingen de pan uit.

En je moet eigenlijk al hopen op dat ene lucky shot om iets te kunnen bemachtigen. Wat in mijn geval dan wel gelukt is maar dat is eerder de uitzondering dan de regel. En dan kijk ik eventjes naar PVDA. Zij zeggen bijvoorbeeld :  

Er is nood aan meer betaalbare en sociale woningen in Brugge.

Brugge dreigt onbetaalbaar te worden. We moeten projectontwikkelaars verplichten om betaalbare woningen en appartementen te bouwen.

En je ziet eigenlijk ook van grote woonprojecten, gigantische prijzen, waardoor je ook een beetje wijken naar klasse begint te krijgen.

En dat is iets waar we in Brugge misschien wel vanaf moeten.

Absoluut akkoord. Ik denk dat betaalbaar wonen moeilijk is in Brugge.

Of zo niet, zeker voor jonge mensen, onmogelijk. En ik denk dat het heel belangrijk is dat het stadsbestuur daarom initiatieven ondersteunt. Over sociale woningen heb ik niet zo’n dossierkennis.

Maar ik denk wel, en gelijk welk woonproject dat momenteel loopt, of in de toekomst loopt in Brugge, dat daar een percentage moet voorzien zijn voor mensen met een lager inkomen. Want anders vrees ik toch dat we richting, het is een moeilijk woord, getto’s gaan. En dan hebben we toch weer een sociale problematiek gecreëerd.

Dus ik denk gewoon dat we met een percentage van 15 à 20 procent, bruut gerekend nu snel, maar ik denk dat iets in die trend moet geïntroduceerd worden. En daar ligt weer natuurlijk de sleutel bij de politici en bij de volgende legislatuur.

Ja, dat is zeker een punt. Caroline?

Volledig mee akkoord. Ik sluit mij hierbij aan.

Oké, heel mooi. Alexander, heb jij nog toevoegingen?

Ja, het is ook weer die twee snelheden. Zoals in de zorg heb je ook die twee snelheden op vlak van huisvesting. En dat moeten we absoluut vermijden dat mensen en zeker de jongeren, uit de boot vallen en dat zij geen woonst meer kunnen kopen. Ik denk ook dat we misschien iets moeten doen aan de leegstand in de binnenstad. Er zijn heel veel appartementen boven winkelcentra en winkels die eigenlijk nu voor het moment vrij staan.

Misschien is het de bedoeling, of misschien kan het de bedoeling zijn van het stadsbestuur om daar in te grijpen ,en daar misschien bepaalde wetgevingen rond te maken en regelgeving zodanig dat er geen leegstand meer is in de binnenstad.

Want uiteindelijk zijn het enkel de rijken die nog in de binnenstad gaan kunnen wonen

Ja, inderdaad. En zo ga je eigenlijk ook jongeren en mensen met een gemiddeld lager inkomen ook gewoon uit de stad gaan weren.

Als ik even kijk naar het kieskompas zie ik dat Groen ongeveer een beetje dezelfde richting uitgaat. Vooruit pleit dan weer voor een aanpak op Vlaams niveau. Ook betrekken zij Vivendo daarbij. Is het iets wat enkel maar voor Brugge is?

Want de woonproblematiek is er sowieso in alle steden. Moet Vlaanderen dan eigenlijk niets meer doen?

Ja, ik denk dat dat zeker een Vlaamse materie is. Ik denk dat dat zeker op de agenda moet komen van de Vlaamse regering en bij uitbreiding de federale regering. Ik denk dat dat een probleem is die zich overal in België voordoet en zelfs niet alleen in België.

Ik denk ook in alle andere landen. Ik denk dat daar echt wel dringend werk moet van gemaakt worden anders gaan we naar situaties waarin mensen zich niets meer kunnen permitteren, laat staan een eigen woning kopen.

Jongeren die moeilijk gaan kunnen opstarten met hun leven. En ik denk echt wel dat dat prioritair moet behandeld worden.

Ja, inderdaad. Zeker belangrijk richting jongeren toe. Want die zijn uiteindelijk de toekomst.

Maar goed, laten we dan misschien nu deze aanloop als een soort van amuse achter de rug hebben. Meteen gaan we voor de plat de resistance, namelijk de volgende stelling en dat is degene waarvoor we hier allemaal aan tafel zitten en waarvoor we hier zolang heel die podcastreeks hebben uitgebouwd. Namelijk een eengemaakt Brugs ziekenhuis. Dat staat de komende legislatuur hoog op de politieke agenda.

Indien er een AZ Brugge gevormd wordt, dan zal dit een strikt publiekrechtelijk karakter hebben zijnde een autonome verzorgingsinstelling. Zoals het huidige AZ Sint-Jan in Brugge.

En politieke partijen hebben gereageerd. En ik moet zeggen, toen ik het kieskompas of toch het ontwerp daarvan voor ogen kreeg, ben ik bijna van mijn stoel gevallen. Vooral omwille van de uitleg.

Het is onlangs ook nog op VRT Nieuws verschenen en ik ga daar straks nog even op ingaan. Het eerste wat ik zie bovenaan, CD&V.

De grootste partij van Brugge die de burgemeester levert en die absoluut een ééngemaakt ziekenhuis wil maar dat toch liever onder een privéstatuut ziet vallen, antwoord met akkoord. En dan denk je van, oké goed, we kunnen inpakken en wegwezen. Dan hoeven we niet veel meer te doen.

En dan lees je even de uitleg die ze erbij geven. Een ééngemaakt ziekenhuis is nodig. Want een zieke persoon ligt niet wakker van het feit of hij of zij nu in een AV of een VZW verzorgd wordt. De kwaliteit van de zorg en de prijs is bepalend.

Ik denk Alexander dat je even hard van je stoel viel toen je die quote las.

Och, eigenlijk niet. Ik had deze quote wel verwacht. Ja, dat is de typische insteek van de CD&V die absoluut wil privatiseren.

En let wel, fusioneren is geen probleem voor ons. Maar een privaatrechtelijke instelling is al wel een probleem. En een VZW is ook privaatrechtelijk. En dan zie je dat we dezelfde situatie gaan meemaken die we nu in Oostende meemaken. Namelijk dat een pluralistisch ziekenhuis eigenlijk een katholiek ziekenhuis wordt.

Want dat is nu eigenlijk in AZ Oostende aan het gebeuren. Daar is het werkelijk in één jaar tijd een bijna katholiek ziekenhuis geworden met alle nadelen.

Er zijn ook heel veel voordelen uiteraard. Maar er zijn toch enkele nadelen aan verbonden. Het levensbeschouwelijke is hier één groot nadeel van.

De regels rond abortus. De regels rond euthanasie enzovoort.

Ik denk dat dit  voor veel vrijzinnigen zwaar op de lever gaat liggen.

Ja en ik dacht dat Caroline daar eigenlijk gewoon perfect kan inpikken als ervaringsdeskundige in het AZ Sint-Jan als laatste publiek ziekenhuis in West-Vlaanderen. En ja, je weet dan ook, AZ Sint-Lucas is van katholieke signatuur. AZ Oostende ook van katholieke signatuur. Ja, dan kan je wel zeggen dat het niet evident wordt.

Daar vrees ik inderdaad wel voor. We zien nu ook al in bepaalde woonzorgcentra, dat ik bijvoorbeeld zelf heb moeten langsgaan om het papier voor actueel verzoek tot euthanasie te schrijven voor iemand die niet meer in staat was om het te schrijven. Want niemand van het personeel mocht dat doen.

Dus ik vrees dat we dan ook naar zo’n toestanden gaan in ziekenhuizen, dat de artsen gaan zeggen, kijk, sorry, dat is niet volgens mijn levensovertuiging dus ik doe dat niet. En dat ze dan eigenlijk de mensen soms aan het lijntje gaan houden, wat ze in principe niet mogen doen.

Ze zouden moeten doorsturen naar een arts die wel achter euthanasie kan staan.

Ja, inderdaad. En dat maakt het lijden van de patiënt gewoon onnodig lang.

Ja, inderdaad. Omdat ze soms niet door hebben dat de arts hen aan het lijntje aan het houden is. We zien dat toch ook binnen leif, dat het soms gebeurt dat de arts ter plaatse geroepen wordt en dan krijgt hij een telefoon dat het al te laat is, dat de persoon dus al overleden is.

Dan denk je, dan moeten er toch al vroeger symptomen geweest zijn en dat het dus echt dringend was om een euthanasie uit te voeren. Dat soms tot de laatste snik uitgesteld wordt.

En Rik, als jij de uitspraak hoort van CD&V, denk jij waarschijnlijk kiezersbedrog?

Ik ga daar niet op ingaan, maar ik zou toch de burgemeester willen uitnodigen bij ons op de afdeling. Ik werk hoofdzakelijk met oncologische en hematologische patiënten. Die mensen liggen met heel wat vragen wakker. En financieel is daar ook een van, ik kan het u garanderen.

Los daarvan, recent hoorde ik een vriendin van mij die een nieuwe knie nodig had en die naar het concurrerend ziekenhuis gegaan is. En die mocht daar eerst een bedrag cash op tafel leggen. Ik hoop dat dat praktijken zijn die niet van toepassing zijn binnen ons publiek ziekenhuis en dat de mensen een eerlijke zorg op tijd krijgen, daar  waar ze het nodig hebben.

En als we spreken van een fusie, dan heb ik daar niet echt een probleem mee. Het publiek karakter van ons St. Jan, dat zou moeten behouden worden. En dan had ik graag de vraag gesteld aan onze burgemeester, waarom wil hij een fusie? Is dat voor het geld, puur uit besparing? Wil hij het ziekenhuis uit handen van de politiek houden? Of wil hij het enkel richting de mutualiteit CM sturen? Heel wat vragen die ik toch graag eens persoonlijk aan hem had gevraagd.

Zou je dus de burgemeester en CD&V betichten van een verborgen agenda?

Dat is waar je op aanstuurt.

Ik zou hem graag persoonlijk daarover spreken, maar ik weet niet of, gezien een recente reactie van de burgemeester op onze actie niet winst, maar welzijn, weet ik niet of hij daar nog vatbaar voor is,  laat het ons zo stellen.

Caroline, vul even aan.

Ik denk, hij zegt de mensen liggen daar niet wakker van, maar als ze naar artsen gaan die niet geconventioneerd zijn dat ze dat toch wel in hun portemonnee zullen voelen.

Dus ik weet niet of de mensen daar niet van wakker zullen liggen.

Dreigen we naar de zorg op twee snelheden te gaan, Alexander?

Ja, de mensen liggen daar niet wakker van maar de portemonnee gaat wel open zijn.

Vanmorgen is er een artikel verschenen. VRT Nieuws is ook volop in verkiezingsmodus. Ze hebben eigenlijk voor alle gemeenten een overzicht gemaakt van wat er nu op het spel staat in de komende gemeenteraadsverkiezingen.

Wat zijn de dossiers? Wat is er gerealiseerd door het huidige bestuur? Wat dient er nog gerealiseerd te worden? Een van de topics is het ziekenhuisdossier binnen Brugge. Ik ga eventjes een citaat uit dat artikel lezen. Een mogelijke ziekenhuisfusie tussen AZ-Sint-Jan en AZ-Sint-Lucas was de voorbije legislatuur het enige punt van discussie bijna de hele gemeenteraad, inclusief meerderheidspartijen CD&V en Open Vld drong erop aan. Dwarsligger is schepen-Pablo Anys van Vooruit. Hij is ook voorzitter van het AZ-Sint-Jan.

Hij wil dat het ziekenhuis een openbaar ziekenhuis blijft. Dat is de beste garantie om de zorg voor iedereen toegankelijk en betaalbaar te houden, klinkt het. Onzin volgens De Fauw, beide ziekenhuizen zijn voor iedereen toegankelijk en dat zou na een fusie niet anders zijn.

Ook de prijzen zijn dezelfde en als dat niet het geval zou blijken, dan is dat het onderwerp voor discussie in het kader van een fusie. Ja, dat wil ik dan nog allemaal wel eens zien. Dat een consultatie in het AZ-Sint-Lucas mij evenveel zal kosten als in het AZ-Sint-Jan.

AZ-Sint-Jan werkt met geconventioneerde artsen als publiek ziekenhuis. En is daarbij ook een beetje een prijsdrukker, toch Alexander?

Tuurlijk. AZ-Sint-Lucas kan niet anders dan hun prijs aanpassen aan het AZ St Jan.

AZ St Jan is veel groter, heeft ook veel meer artsen, heeft veel meer consultaties. Stel nu louter hypothetisch voor dat Sint-Jan duurder wordt, dan gaat dat automatisch ook gebeuren met Lucas. Maar nog een keer, als St Jan goedkoper wordt, dan gaat Lucas sowieso zijn prijs ook aanpassen.

Anders hebben ze geen cliënten meer over de vloer.

Ja, en natuurlijk, bij privatisering valt dat plafond weg en de sky is the limit.

Uiteraard, en dan is het één groot ziekenhuis en die gaan zelf dan als één groot ziekenhuis de prijzen bepalen. Dus dan gaan die prijzen inderdaad hetzelfde zijn, maar dan gaan ze de hoogte in gaan.

Ja, inderdaad. Zie ik daar ook een financieel bloedbad voor de patiënten aankomen Caroline?

Ik vrees ervoor. Ik hoop dat ik verkeerd ben, maar ik vrees er wel voor. En als je kijkt, in hetzelfde artikel die van de VRT eigenlijk gepost is, is er ook iemand die spreekt voor het ACV en hij zegt toch ook dat hij er voor vreest.

Dus in de eigen rangen vrezen ze er eigenlijk ook wel voor.

Moet Dirk De Fauw dan misschien ook eens zijn oor te luisteren leggen bij de vakorganisatie? Rik?

Ik denk dat het altijd verstandig is van een politieker om te luisteren naar zoveel mogelijk mensen. De burgemeester is duidelijk beïnvloed door zijn katholieke zuil en heeft een agenda. Of dat al dan niet verborgen is, dat laat ik even in het midden. Maar wat ik zie, is dat de burgemeester aanstuurt op een fusie.

Ja, hij stuurt aan op een fusie.

Onder welke vorm? Dat begint heel pijnlijk duidelijk te worden natuurlijk bij de huidige coalitie. Ik wil het ook hebben over de huidige peiling. De laatste peiling, ik weet peilingen zijn maar peilingen.

Nog een derde van de kiezers in Brugge is volgens de laatste peiling onbeslist. CD&V zou met een monsterscore winnen, VLD zou een redelijk groot verliezen lijden. Vlaams-Belang zou er op vooruit gaan, Vooruit een beetje status quo.

En als je dan die peiling ziet, dan zou ik daar niet gelukkig van worden. Maar peilingen zijn peilingen dan?

Ja, peilingen zijn peilingen. Uiteraard kan er het een of ander van fluctueren.

Soms zijn ze ook niet zo accuraat. Kijk maar naar de recente verkiezingen. Vlaams-Belang ging de grootste partij worden.

Ondertussen is dat toch nog altijd N-VA gebleken. Dus ja, we moeten alles met een korreltje zout nemen. Ik denk dat het vooral belangrijk gaat zijn dat de mensen gaan stemmen. Dat is het belangrijkste van allemaal. De politieke partij die zijn achterban kan overtuigen om te gaan stemmen, gaat misschien wel winnen. Dus ik denk dat dat het moraal van het verhaal zal zijn.

Maar inderdaad, we worden niet vrolijk met deze peilingen. En vooral niet in het kader van het ziekenhuisdossier.

Misschien moet ik een beetje goed nieuws brengen.

Het goede nieuws is dat er ook heel veel partijen zijn die volmondig akkoord waren met onze stelling. Ik haal er even uit. Groen, bijvoorbeeld.

Groen reageert. Groen wil eerder een vergaande samenwerking tussen de Brugse ziekenhuizen. Het publieke statuut van het AZ Sint-Jan en de verplichte conventionering van de artsen zijn een cruciaal uitgangspunt.

PVDA reageert. Zorg is voor ons een taak van de samenleving, niet van de privé. Wij zijn voor een nauwe samenwerking die het openbaar karakter van het Sint-Jan behoudt.

En ook Vooruit zegt, een sterk publiek ziekenhuis is de enige garantie voor betaalbare, kwalitatieve en toegankelijke zorg. Ethische en filosofische neutraliteit en correcte loon- en arbeidsvoorwaarden. Dan denk ik , er is hoop.

Jazeker. Ons kieskompas heeft dat heel duidelijk gemaakt. We zijn met open vizier naar de politici gestapt.

En die hebben, mits wat aandringen van onze voorzitter van het gewest, toch tijdig geantwoord om ons kieskompas te realiseren. En zoals je vermeldt, de progressieve partijen, Groen, PVDA en Vooruit  die steunen ons volmondig. Is dat voldoende? Dat zal de toekomst leren.

Maar ik weet dat binnen de verschillende partijen, of het nu NVA, CD&V of Open VLD is, dat ook mensen daar onze beweging een warm hart toedragen. Ik verwijs daarbij graag naar onze beweging niet winst, maar welzijn. En ik denk dat het kieskompas de nodige efficiëntie zal bewijzen om de onbesliste kiezer toch nog in ons kamp te halen.

Ik heb een suggestie voor de onbesliste kiezer. Iedereen heeft wel iemand werken, of weet iemand van Oostende die daar leeft. Ga eens te rade bij je Oostendse vrienden en vriendinnen.

En hoor eens wat er daar allemaal gebeurd is het laatste jaar. Op het vlak van het ziekenhuis, de fusie, het Serruys, Damiaan, nu het AZ Oostende. Praat eens met die mensen, dan ga je direct wel weten voor wie je moet kiezen.

Ja, inderdaad. Dat is alvast zeker een mooie conclusie rond deze stelling. Ik ga nog even voortborduren op de uitspraak van vooruit.

Correcte loon- en arbeidsvoorwaarden, want ook voor het personeel is dat zeer belangrijk.

We hebben ook nog een vraag uit het publiek van Ingrid. Hoe gaan we concreet de collega’s op de werkvloer in het AZ Sint-Jan wakker krijgen? Want het is ook wel een belangrijk topic voor hen.

Ja, ik denk dat we dat nu volledig aan het doen zijn. Met ons podcast uiteraard, waar we ook reclame mee gaan maken. Onze nieuwsbrieven, onze sociale media.

Via de beweging niet winst,  waar we welzijn, maar ook via onze vakorganisatie. Die volledig die beweging ondersteunt en steunt. Ik denk dat we nog voldoende tijd gaan hebben. Dat is nog een week of twee, denk ik. Om die mensen toch wat te bereiken. Ik denk ook dat we op de werkvloer zelf ook al de mensen aanspreken en wijzen op de gevaren van privatisering en de gevaren voor hun statuut maar ook als we opnieuw fusioneren, komt er weer een nieuw arbeidsreglement en ook een nieuwe rechtspositieregeling. Hoe gaat dat eruitzien? Het is niet evident om hetzelfde of zelfs een beter statuut te krijgen. In de meeste gevallen krijgen mensen een minder statuut.

Dus dat zijn zaken waar we de collega’s in Sint-Jan op moeten wijzen.

Ja, inderdaad. Ik heb meteen de verpleegkundige van het AZ Sint-Jan die de hand opsteekt.

Caroline.

Ik heb de fusie meegemaakt in Blankenberge. En daar heb ik gezien dat de mensen die benoemd waren, van zodra er vacatures vrij kwamen in het woonzorgcentrum de strandjutter, naar daar moesten.

Dat waren mensen die werkten op intensieve zorgen, die plots moesten gaan werken in een woonzorgcentrum en die dat zeker niet plezant vonden en daar eigenlijk ook een stuk tegen hun zin werkten om hun statuut te kunnen behouden.

Je zal maar vast benoemd zijn en op een intensieve zorg werken met natuurlijk je extra diploma’s om die zorg te moeten doen. En dan word je opeens verbannen naar een woonzorgcentrum. Het is te zeggen, je kan je job blijven doen, maar dan moet je je statuut opgeven.

Inderdaad, met alle gevolgen van dien. Als ze ziek worden, dan gaan ze maar één maand betaald worden door de werkgever en daarna op ziekenfonds als ze hun statuut opgeven.

Alexander, is het echt een concreet ding dat het zo ver kan gaan?

Ja,  de mensen die statutair benoemd zijn worden dan uiteindelijk ter beschikking gesteld

en worden gedetacheerd naar een nieuwe VZW waarschijnlijk in dat geval naar het AZ Brugge.

En die mensen kunnen in principe ter beschikking gesteld worden aan het OCMW Brugge. En als het OCMW Brugge zegt, we hebben in onze rusthuizen wat mensen tekort, dan kan dat gebeuren dat die mensen eerst die plaatsen moeten opvullen.

We hebben het gezien, inderdaad, in Blankenberge waar ook mensen, statutaire verpleegkundigen moesten gaan werken in de strandjutter.

Ja, Rik, het begint zelfs een beetje op een koehandel met verpleegkundigen te gelijken.

Ja, stilletjes aan wel.

Maar gewoon even teruggrijpen op wat we gaan doen. En we gaan dit weekend actief flyeren aan de ingang en misschien wel in het gebouw van AZ Sint-Jan om toch nog de collega’s over de streep te trekken om de juiste partij te kiezen.

Voilà, dat is inderdaad zeer belangrijk. Er zijn nog een aantal vragen binnengekomen uit het publiek. En ik wil die ook nog even aan jullie voorleggen ter afronding van de podcast.

Namelijk, hoe denken jullie erover dat privatisering de kwaliteit van de zorg en de rechten van het personeel zal beïnvloeden? En welke maatregelen zijn nodig om die publieke zorg te beschermen? Het is een vraag met gewicht. Twee vragen in één. Laten we beginnen.

Hoe kan privatisering de kwaliteit van de zorg en de rechten van het personeel beïnvloeden?

Dat is logisch. In de private zorg is de winst, zijn cijfers en budgetteringen belangrijk. Staat de zorg niet voorop.

Dus sowieso zie je in private instellingen dat er minder handen aan bed zijn. Dat is al een zekerheid. En dan bovenop heb je ook nog het feit dat bepaalde zaken gecommercialiseerd worden zoals het logement of de maaltijden enzovoort. Dus ik denk dat dat vooral moet bewaakt worden. En hopelijk komt er een wetgeving dat de zorg niet mag gecommercialiseerd worden.

Maar dan is de vraag, hoe ver gaan ze erin? Is het enkel de zorg of is het ook de catering en het logement dat ze dan meenemen? Maar inderdaad, het is geen publiek geheim dat wanneer je in een privé instelling zit, dat je sowieso meer betaalt voor minder zorg.

Ja, inderdaad. Caroline, je moet nog iets zeggen?

Nee, ik wil eigenlijk hetzelfde zeggen.

Volledige aansluiting en volledige consensus, dat is goed. En ik zie Rik ook heel instemmend knikken daar rond.

En die zegt van ja, absoluut. Oké, heel belangrijk. Dus dan nog een derde vraag.

En laat ons voor die derde vraag misschien even een hypothetisch. Even kijken naar een doemscenario. Het doemscenario is, er komt een ziekenhuisfusie.

AZ-Sint-Jan wordt geprivatiseerd. En dan zou je misschien kunnen zeggen in een volgende stap, wat gaan we met Mintus doen? Is dat iets reëel? Kan het zo’n groot bloedbad worden in Brugge?

Dat is een vraag die ook bij mij al is opgekomen.

Ja, dat kan. Dat kan perfect gebeuren. Als je ziet dat ook welzijnsverenigingen, zorgbedrijven ook in financiële problemen raken.

En misschien uitkijken naar kapitaalkrachtige firma’s enzovoort dan denk ik ook dat het mogelijk is dat het ook in Brugge gebeurt.

Nochtans, in Blankenberge is het wel publiek gebleven.

Ja, in Blankenberge hebben ze geluk gehad dat de strandjutter, het WZC, overgenomen is door Motena, die ook publiekrechtelijk is. Dus daar hebben we geluk.

Maar misschien hypothetisch maar misschien kan Motena ook nog Mintus overnemen.

Ook dat is nog een mogelijkheid. Dan blijft het in publieke handen.

Wat denken jullie Caroline en Rik, stevenen we af op dergelijke sociale bloedbaden binnen de zorg in Brugge?

Ik hoop van niet, maar we zien toch wel dat Mintus in elk geval de strandjutter niet heeft willen overnemen. Want dat was ook een kandidaat voor overname heb ik toch gelezen in de pers.

Dat klopt.

Rik?

Ik zou toch overwegen dat dat zonder mij zou zijn. Ik heb heel begeesterd geluisterd naar de podcast van Janneke Ronse en dan wil ik toch wel mijn vacature bij Geneeskunde voor het Volk gaan plaatsen.

Oké. Goed. Om toch nog gewoon te zeggen, het is niet te laat.

Er komen nog verkiezingen aan. 13 oktober is het zover. En dan denk ik dat we maar één ding kunnen meegeven.

13 oktober, ga stemmen. Daarmee gaan we al beginnen. Dat is al belangrijk.

Het is een recht waar onze voorouders decennia lang voor gevochten hebben. Dus laat ons dat gewoon niet uit handen geven en gewoon gaan stemmen. En informeer je.

Informeer je, lees dat kieskompas, vorm een mening. En denk vooral, publieke zorg staat garant voor betaalbare zorg. Staat garant voor zorg voor iedereen.

En dat is denk ik het belangrijke wat we uit al deze afleveringen gehoord hebben. We hebben gezien dat het anders kan. We hebben gezien wat Leuven gedaan heeft.

We hebben gezien wat andere steden en gemeenten gedaan hebben. We hebben gezien wat de invloed was op de ziekenhuisfactuur. Op de loon- en arbeidsvoorwaarden van het personeel.

Dus het is zo belangrijk. Zeker als je in Brugge woont. Woon je in Brugge, dan is jouw invloed van wezenlijk belang.

Ga stemmen op 13 oktober. En als publieke zorg je nauw aan het hart ligt, dan weet je uit de podcastreeks ,weet je ook uit het kieskompas.

Ga een kijkje nemen op www.nietwinstmaarwelzijn.be en dan weet je sowieso welke bolletjes je allemaal moet inkleuren. Ik dank mijn gasten van dit panel. Eerst en vooral Alexander Haesaert.

Caroline Vanden Broecke. Rik Monteyne.

Hiermee zijn we aan het einde gekomen van de podcast Niet winst, maar Welzijn of toch van deze eerste reeks.

Niet winst , maar Welzijn dat is een initiatief van ACOD-LRB West-Vlaanderen.

Ik was jullie gastheer Stan Geernaert. Techniek en montage zijn in handen van Jens Bonte.

Redactie werd gedaan door Stan Geernaert en Caroline Vanden Broecke. Neem zeker ook een kijkje op onze website www.nietwinstmaarwelzijn.be voor meer duiding en achtergrondinfo. En like onze Facebookpagina, ACOD-LRB West-Vlaanderen.

Tot de volgende keer.

Panelgesprek niet winst maar welzijn

Verwante berichten

Pin It on Pinterest